Sinds 2008 ben ik ook cameraman / filmer. Als filmende fotograaf houd ik van ‘bewegende foto’s’: rustig filmen in een sterk visuele, observerende stijl. Hoewel ik ook het experiment niet schuw. Ik deed de opleiding ENG camerman bij het CameraCollege, en videomontage bij het College of MultiMedia.Nog een opleiding Documentaire maken bij het TV-college, en een masterclass Beeldgrammatica… Ik film met up to date broadcast camera’s (vooral Sony) die voldoen aan de eisen van BBC/EBU. En soms ook met m’n full frame Nikons. Monteren doe ik op de Mac, in Adobe Première Pro en Final Cut Pro.
‘Of het tijd kost Anne Vegter te zijn’
Tijdens de laatste editie van Poetry International Festival ging 'Of het tijd kost Anne Vegter te zijn' in première, een film van Rob Niemantsverdriet en Bas Kwakman. Een intiem en invoelend filmportret van deze voormalig Dichter des Vaderlands. Het afgelopen jaar volgde regisseur en cameraman Rob Niemantsverdriet dichter Anne Vegter in het dagelijks leven: tijdens het schrijven, optredens en de voorbereidingen daarop, maar ook de gang naar het ziekenhuis: Anne kent verschillende fysieke uitdagingen, lichamelijke ongemakken waartegen zij vecht (al zegt zij op het laatst: ‘ik weet niet meer hoe ik hier tegen moet vechten…’). Maar Anne ziet kans om de worstelingen in het leven om te zetten in iets krachtigs, in schoonheid. En vooral: in taal. Bij haar werd al op jonge leeftijd MS vastgesteld, en haar werd aangeraden een rustig, regelmatig leven te gaan leiden, en vooral geen kinderen te krijgen. “Ik heb zo’n beetje elk advies dat me destijds is gegeven in de wind geslagen” zegt Anne. “Ik vind mezelf altijd wel een heel project…” Anne Vegter is ‘iemand die uit een komma een tapijt rolt’. Dan gaat het ook over bijvoorbeeld haar geliefde die haar verliet, waar zij de bundel Big Data aan wijdde en een parallel trekt met Medea die door Jason verlaten werd. Of het tijd kost Anne Vegter te zijn biedt een diepe kijk in de ziel van deze bijzondere en ook complexe dichter. In dit filmportret leert de kijker Anne beter kennen, als dichter en als mens. In gesprekken met voormalig Poetry International-directeur Bas Kwakman vertelt Vegter over haar werk en haar gezondheid en reflecteert ze op de gedichten die ze schrijft. Ook draagt ze voor uit haar rijke oeuvre. TVRijnmond zendt de film in september een weekend lang in carroussel uit, de VPRO zendt de film dit najaar uit op npo2extra.
Twee rivieren
Twee Rivieren is een documentaire over het bijzondere kunstenaarsechtpaar schrijver Inez van Dullemen (95) en theatermaker Erik Vos (91, Theater De Appel). Twee iconen van de Nederlandse cultuur, een echtpaar dat tot op hoge leeftijd actief blijft, zo goed en zo kwaad. Een inspirerende film met ontroerende momenten, over een lang leven in de kunsten, over toneel, over literatuur, een lange liefde, over ouder worden, dementie, en de naderende dood… en de troost die kunst dan kan bieden. Twee bijzondere mensen, twee bohémiens die een diepe betekenis geven aan hun leven. De film ging (na corona-uitstel) in première in april ’22 in Filmhuis Den Haag en draaide daar enige weken. In hetzelfde jaar zond de NTR de film een aantal keren uit op NPO2Extra, net als TV West.
Mi Skin
Mi Skin is een filmportret van de Rotterdamse dichter en denker Dean Bowen. Ik maakte de film samen met poëzie-kenner en auteur Bas Kwakman. Een film over de magie van poëzie, over de relatie tussen poëzie en activisme, over racisme en politiek, over poëzie als verbindende èn verdelende kracht, over de Rotterdamse poëzie versus de (inter-) nationale poëzie, de rol van de kunst en de onmogelijke maar desondanks onverdroten taak van de dichter om de wereld en zichzelf fundamenteel te veranderen. Op de vraag, die Dean Bowen soms krijgt, of hij een ‘echte Rotterdammer’ is (!), antwoordt hij steevast: ‘ik ben meer Rotterdammer dan degenen die hier geboren zijn, omdat ik er zelf voor gekozen heb om in Rotterdam te wonen’. Het ligt dus voor de hand om Dean Bowen te portretteren in de context van Rotterdam – zíjn Rotterdam. Mi Skin ging in 2021 in première in filmhuis LantarenVenster, Rotterdam, draaide op enkele festivals en werd uitgezonden door TV Rijnmond.
Het gedicht is een bericht
Poëzie paradeert door de straten tot in alle uithoeken van Rotterdam. 'Het gedicht is een bericht' (naar een dichtregel van Jules Deelder) is een project waarin Poetry International Rotterdam dichtregels selecteert die door de vuilophaaldienst op alle vuilniswagens, veegwagentjes, hondenpoepzuigers en wat al niet worden geplaatst. Inmiddels wereldberoemd, en het krijgt navolging: op de Frankfurter Buchmesse wordt de eerste Müll-LKW met dichtregel gepresenteerd. Met deze film presenteert Poetry International het project op de Frankfurter Buchmesse. Een korte film met veel thema's: de poezie die door de straten rijdt; de hectiek van de stad versus de momenten van rust en reflectie die de poezie biedt; de 'export' naar Frankfurt; presentatie van de dichtregel van Tsead Bruinja; en het feit dat Rotterdammers (niet in de laatste plaats chauffeur Paul Keijzer) het project omarmen - op hun geheel eigen wijze.
'Breaking the Mafia Code'
Een spannend project is de documentaire ‘Breaking the Mafia Code’, samen met tv-maker Hans van Dijk en de Italiaanse Elena Butti. De film schetst een beeld van de anti-maffia beweging op Sicilië aan de hand van een kleinschalig tv-station, dat – heel idealistisch – uitzendingen maakt tegen de maffia, de praktijken van de maffia aan de kaak stelt. Wij volgen het gezicht van station Telejato, Pino Maniaci, een bijzondere figuur die, ondanks vele bedreigingen, geen blad voor de mond neemt en zijn gevoel voor humor niet verliest. Verder komen allerlei mensen (burgemeester, magistraten, de pastoor, ondernemers, publiek etc.) aan het woord over het tv-station en over de cultuur van de maffia op Sicilië. Ook draaiden we tijdens drie manifestaties tegen de maffia en ter herdenking van Falcone en Borsellino. De film wordt inyternationaal gedistribueerd door Journeyman Pictures in Londen. Film 53:21”: https://vimeo.com/164686006
‘My way in Pyongyang’
Een Noord-Koreaans meisje speelt Frank Sinatra's My Way op de accordeon. Een loflied op de eigenzinnigheid van het individu, het zoeken naar je eigen weg, in een land waar het collectivisme, de partij en de staat voorop staan. De film geeft een fascinerende inkijk in het dagelijks leven in eeen onalledaags land, Noord-Korea, het openlucht-museum van het communisme. Samen met filosoof Henk Weltevreden reisde ik in april 2012 door Kims Utopia, in de maand van Kim il Sungs centennial, om een documentaire te filmen. De VPRO heeft My Way in Pyongyang opgenomen in NPOdoc: http://www.npodoc.nl/speel.program.20350377.html De film wordt internationaal gedistribueerd door Journeyman Pictures in Londen.
Ons uitgangspunt was: compassie. We hebben geprobeerd om niet al te oordelend, met mededogen en nieuwsgierig naar het land en de mensen te kijken. Ervan uit gaand dat het volk destijds, na een lange geschiedenis van overheersing en de zware bombardementen, zwaar getraumatiseerd was – en nog steeds enigszins is. Een uitgangssituatie voor hen om de wereld opnieuw uit te vinden – met een aversie tegen Amerikanen zoals die bij ons soms nog tegen Duitsland wordt gekoesterd. Inmiddels in verschillende landen uitgezonden, waaronder Zuid-Korea, en door National Geographic.
PUNTER
De punter, vroeger hèt transportmiddel in de vaarten en plassen van Giethoorn, tegenwoordig een prachtig klassiek houten zeilboot voor de enthousiasteling. Een eeuwenoud model, waarmee boeren hun hooi en hun vee transporteerden, en bekend van Haanstra’s klassieker ’Fanfare’. Nu een liefhebberij voor een niche markt, en zelfs een must voor menige Chinese toerist Henk Wildeboer is een van de laatste punterbouwers, in zijn eigen werf in Giethoorn. Een vakman die het vak leerde van zijn vader en zijn grootvader, zonder bouwtekeningen, zonder veel mallen. Bouwen op het oog. Enkele maanden nadat de film klaar was sloeg het noodlot toe: Punterwerf Wildeboer brandde tot de grond toe af, en ook een aantal punters in de vaart naast de werf overleefden de brand niet. De Wildeboers zetten hun schouders eronder en gaan de werf herbouwen.
Een Unvollendete: 'Ik ben gezond en opgewekt', naar de verplichte tekst die gevangenen in het concentratiekamp Buchenwald in brieven naar huis moesten schrijven. Opzet voor een film over Cornelis Pons, wiens vader in dat concentratiekamp zat. Hij is daarmee 'tweede generatie kampsyndroom', opgegroeid met 'Buchenwald als de maat der dingen'. Dit is een werkversie; het ziet er niet naar uit dat we de film kunnen voortzetten. http://vimeo.com/39217667
Films voor het Onderwijs
Samen met de maten van RE:FRAME [zie ook hieronder] maak ik films voor / over onderwijs. Voor onderwijsorganisaties en voor scholen die zich met een filmpje willen profileren en van de sfeer willen laten proeven op hun website. Zie als voorbeeld het filmpje over de Brandsmaschool in Bussum: https://vimeo.com/102843378
RE:FRAME
RE:FRAME is een collectief van filmers, met het idee dat we met z'n allen meer zijn dan de som der afzonderlijke delen. Naast mij zitten momenteel cameraman / filmmaker Nils Knibbe en journalist / camjo Jaan van Aken in RE:FRAME. Samen zijn we slagvaardiger, kunnen we meer / grotere opdrachten aan, hebben we meer ideeën, meer praktische know-how.... Bevlogen, professionele filmers, met een open mind en een frisse blik, die kwalitatief goede producties leveren. Mooie dingen maken, een boodschap goed en helder vertellen, de essentie van een situatie te pakken hebben... deze passie leven we uit in films voor internet, voor organisaties en bedrijven en grotere producties als docu's voor tv.
Hier een compilatie (showreel) van films die we tot nu toe maakten. http://vimeo.com/34458043 Zie ook www.re-frame.nl.
Oogkliniek Niios
Voor de bijzondere oogkliniek Niios in Rotterdam maakte ik een bedrijfsfilm van 15 minuten. Een Nederlandse en een Engelstalige versie. De film wordt vertoond tijdens een wereldwijd congres voor oogchirurgen, en op de website van het Niios. Leuke film geworden, je moet er wel een beetje ‘n sterke maag voor hebben... ;-)
E.ON electriciteitscentrale
5 jaar lang werk ik aan een film over de bouw van de energiecentrale op de Maasvlakte in Rotterdam, van energiebedrijf Eon. Een project dat ik ook fotografisch volg. Ik maakte al enkele korte montages / films over de voortgang hiervan, en ook over de actie van Greenpeacers die over het hek van de bouwsite klommen.
Ode aan de Ooij
Een middagje wandelen in de Ooijpolder, bij Nijmegen (mijn hometown) langs de Waal, met een kleintje Sony bij de hand… Alles uit de hand geschoten, pretentieloos, een nat pak gehaald, maar een leuk muziekje eronder en het werd een hit op de Nijmeegse tv-zender N1.
Rhoonse grienden
Qua vingeroefeningen werk ik aan een ‘natuurfilm’ over de Rhoonse Grienden, een bijzondere verzameling knotwilgen onder de rook van Rotterdam. Moet uiteindelijk een ‘4 seizoenen-film’ worden (maar ja, ik ben altijd een druk baasje....)
Level42
Van een heel andere orde is een project in 2009: ik filmde mee (als 1 van de freelance cameramensen) aan een muziek-dvd van de Britse band Level 42 – tijdens het concert in Vredenburg Leidsche Rijn, in opdracht van Romanesko beeldproducties die voor Level 42 de dvd maakt.
Een klein drama
In het kader van het ’48 hours film project’ filmde ik als 1 van de 2 cameramannen aan de korte film ‘iEnter’. Fictie dus, drama. Daarnaast monteerde ik uit mijn eigen (rest)materiaal het ultra korte filmpje ‘tic.’. Kijk of je er chocola van kan maken: http://vimeo.com/29826525
